W lutym 2009 roku miałem kontuzję. Amatorska kraksa na snowboardzie, błędna ocena lekarza, przedłużona rehabilitacja a na koniec dziura w kości. Pierwszy lekarz stwierdził że to zwyczajne zwichnięcie i nic nie zrobił – chciałem nogę w gips nie zlecił tego bo nie widział wskazań, choć ledwo chodziłem. Drugi skierował mnie na USG (które o dziwo nic nie wykazało – albo było niedokładnie zrobione) i leczył na zapalenie ścięgna Achillesa, trzeci po 6 miesiącach zrobił również USG i zgroza: blizny po zerwanych dwóch więzadłach, które tylko dzięki rehabilitacji (prywatnej) powoli wracały do swojej funkcji. Jednak ciągłe bóle i kuśtykanie spowodowało że wylądowałem na rezonansie (czwarty lekarz), efekty widać na zdjęciu, cholerna dziura w kości która totalnie wycięła mnie ze wszystkich moich ulubionych aktywności sportowych, od intensywnej jazdy na rowerze górskim po squasha, wspinaczkę itp, a które trzymały mnie w dobrej formie fizycznej jak i psychicznej (bez fantazjowania chodzi mi o lepszą koncentrację). Teraz z przerażeniem spoglądam na wagę. Miałem wyznaczony termin operacji na czerwiec 2010, którą lekarz ocenił na 2 godziny „pracy”: odcięcie kości aby dostać się do wnętrza, pobranie materiału z kolana do uzupełniania dziury i złączeniu całości, czyli „o rzesz… mać”. Odpuściłem pierwszy termin, gips przez 4-5 tygodni w samym środku lata bez możliwości poruszania się to koszmar, dodatkowo minimum 6-7 miesięcy rehabilitacji spowodowało, że przeniosłem termin. Teraz widzę zależność pogodową, pada deszcz: kuleje, świeci słońce: chodzę prawie normalnie. Z jednej strony chcę wrócić do „normalnych aktywności” z drugiej strony mam obawy co do kompetencji tych wszystkich lekarzy, bo co jak mi spieprzą nogę? Trzecia strona medalu, jeżeli tego nie zrobię może mi się pogorszyć (zniszczy się większa płaszczyzna nośna kostki).